در بینش ایرانیان باستان چهار آخشیج (= عنصر) گرامی بودند وپدیدآورنده زندگی که بایستی پاک نگهداری شوند.
آب، خاک، هوا و آتش؛ بنابراین از یکسو آنها پاک کننده به حساب آمده واز سوی دیگر نباید بی دلیل آلوده گردند. هنگامی که مَرتًو (= انسان) نیاز به پاک کننده ای داشته باشد از آب، خاک، هوا وآتش بهره می گیرد. ولی تلاش دارد تا آب روان، آب دریاهاو هرگونه آبی را آلوده نسازد. خاک را برای خاکسپاری جسد جانداران و هرگونه پلیدی به کار می گرفتند ولی آلودگی آن را ناشایست می دانستند. هوا را الوده نکرده و نمی کنند. آتش را نیز پاک نگه می دارند ولی از آتش برای پاک کردن پلیدی ها استفاده می کنند.
"برگرفته از تارنمای دکتر نیکنام"
نظرات شما عزیزان:
تاريخ : شنبه 28 / 10 / 1395نظر بدهید
| 9:36 بعد از ظهر | نویسنده : کوروش پارسی |